قوانین 18 گانه رشته هندبال

  تاریخچه مختصری  از هندبال جهان و ایران

 هومرتاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه ازورزش هندبال با نام " اورانیا " یاد کرده است. این بازی که در سال 600 قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن قدیم حجاری شده بود، در سال 1926کشف شد.در قرنهای شانزدهم و هفدهم میلادی خانمهای درباری و شوالیه‌ها به این بازی که تغییر مختصری یافته بود می‌پرداختند و شاعران وقت، آن را اولین بازی تابستانی نام نهاده بودند کخ یک معلم ورزش آلمانی بود در سال 1890 هندبال را به صورت جدیدتری با نام "رافابل اشپیل "معرفی کرد که از آن پس آن را به صورت هندبال یازده نفره بازی می‌کردند که شباهت زیادی به یکی از بازیهای محلی چک واسلواکی به نام "هازنا" داشت.پس از اولین جنگ جهانی، آقای هرمان رئیس فدراسیون هندبال آلمان برای گسترش و تحکیم این ورزش بسیار خدمت کرد البته دکتر کارل شلنز استاد دانشرای عالی تربیت بدنی و ورزش به دلیل این او را پدر هندبال نامیده‌اند، که در سال 1920 مقررات این ورزش را تدوین کرده و آن را در کلاسهای خود به مرحله اجرا در آورده بود لذا پس از او شاگردانش موجبات گسترش این ورزش را در سراسر آلمان فراهم آوردند.در کشورهای شمالی به دلیل سردی هوا برای اجرای این ورزش در سالن، شکل تازه‌ای بدان داده شد که این امر باعث پیدایش هندبال هفت نفره امروزی شد. تا سال 1928 از نظر تشکیلات بین‌المللی نیز هندبال جزء فدراسیون بین‌المللی دو ومیدانی محسوب می‌شد،اما بعد از آ فدراسیون بین المللی هندبال تأسیس و از سال 1931 کمیته بین‌المللی المپیک اجازه داد که هندبال جزء بازیهای المپیک در آتن باشد.

در ایران نیز هندبال سالنی با تدریس آقای دکتر علی محمد امیر تاش (پدر هندبال ایران) درسال1343در دانشسرای عالی بصورت کلاسیک آغاز شد. فدراسیون هندبال درسال 1354 تأسیس ومهندس هارون مهدوی بعنوان رئیس آن معرفی شد.

هندبال که به مادر ورزش های توپی شهرت دارد به اشکال زیر بازی می شود:
1- هندبال هفت نفره 
2- مینی هندبال 
3- هندبال نشسته 
4- هندبال با ویلچر 
5- هندبال ساحلی 

قوانین 18 گانه هندبال

قانون (1): زمین بازی  ادامه مطلب

(1:1)زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.

زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.

(1:2) در وسط هر خط دروازه، یک دروازه قرار می گیرد. دروازه ها باید به خوبی در زمین یا دیوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلی هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه دارای دو پایه است که به وسیله یک تیر افقی به یکدیگر متصل می شوند. لبه پشتی پایه ها با لبه بیرونی خط دروازه منطبق است. پایه ها و قطعه افقی بالای آنها باید مقطعی به ابعاد 8 سانتیمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمین، نمایان است باید سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمینه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آمیزی شود. دروازه ها باید مجهز به تور باشند به نحوی که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.

(1:3) کلیه خطوط زمین، جزء قسمتی از منطقه ای است که آن را محدود می کند. خط دروازه ها مابین دو پایه دروازه 8 سانتیمتر و مابقی خطوط 5 سانتیمتر پهنا دارد. خطوط بین دو منطقه مجاور را می توان به وسیله رنگی متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جایگزین نمود.

(1:4) در مقابل هر دروازه، یک محوطه دروازه قرار دارد (قانون 6). محوطه دروازه به وسیله خط محوطه دروازه محدود و معین می شود (خط 6 متر) که به شرح زیر رسم می گردد:

یک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازی و قرینه با خط دورازه در داخل زمین کشیده می شود (از لبه عقبی خط دروازه تا لبه جلویی خط محوطه دروازه) و این خط از هر طرف با یک ربع دایره به شعاع 6 متر (به مرکز زاویه عقب داخلی پایه های دروازه به خط بیرونی دروازه متصل می شود).

(1:5) خط پرتاب آزاد (9 متر) یک خط مقطّع است که طول هر قطعه و فاصله بین قطعات، 15 سانتیمتر است. این خط به فاصله 3 متر و موازی با خط منطقه دروازه رسم می شود.

(1:6) خط 7 متر یک متر طول دارد و موازی با خط دورازه رسم می شود. فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 7 متر است و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه کشیده می شود.

(1:7) خط محدودیت دروازه بان (4 متر) به طول 15 سانتیمتر و موازی با خط دروازه کشیده می شود و فاصله این خط با لبه پشتی خط دروازه 4 متر و دقیقاً در مرکز و مقابل دروازه قرار دارد.

(1:8)خط وسط زمین نقاط مرکزی دو خط کناری را به یکدیگر متصل می نماید.

(1:9)خط منطقه تعویض (بخشی از خط کناری) برای هر تیم به فاصله 5/4 متر از خط وسط تعیین شده است. نقطه انتهایی خط منطقه تعویض به وسیله خط موازی با خط وسط و به طول 15 سانتیمتر به سمت داخل خط کناری و 15 سانتیمتر به سمت خارج خط کناری مشخص می گردد.

قانون (2(: وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت

(2:1) وقت عادی بازی برای تمامی تیمهایی که 16 سال به بالا دارند در دو نیمه و هر نیمه به مدت 30 دقیقه است که در بین آن 10 دقیقه استراحت داده می شود. وقت عادی بازی برای تیمهای جوانان، دو زمان 25 دقیقه ای برای گروه سنی 12 تا 16 سال و دو وقت 20 دقیقه ای برای گروه سنی 8 تا 12 سال می باشد. در هر دوی این موارد، زمان استراحت 10 دقیقه می باشد.

(2:2) چنانچه مسابقاتی که برنده آن باید معلوم شود، در پایان وقت عادی، مساوی تمام شود، پس از 5 دقیقه استراحت، بازی در وقت اضافی ادامه خواهد یافت. وقت اضافی شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت در بین دو نیمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافی اول مجدداً مساوی شود، پس از 5 دقیقه استراحت، وقت اضافی دوم انجام خواهد شد. این وقت اضافی نیز شامل دو نیمه 5 دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت بین دو نیمه خواهد بود. در صورتی که مسابقه همچنان مساوی باشد، برنده به وسیله مقررات خاص همان مسابقات، تعیین خواهد شد.

(2:3)وقت بازی با سوت داور برای اجرای پرتاب شروع، آغاز می شود. بازی به وسیله علامت پایانی ساعت عمومی یا وقت نگهدار خاتمه می یابد. اگر هیچ نوع علامتی داده نشد، داور برای اعلام پایان وقت، سوت خواهد زد.

(درصورتی که ساعت عمومی مجهز به علامت اتوماتیک پایانی در دسترس نباشد، وقت نگهدار از یک ساعت رومیزی با یک کورنومتر استفاده کرده وخاتمه مسابقه را با علامتی که می دهد اعلام خواهد کرد.چنانچه از ساعت اتوماتیک استفاده میشود درصورت امکان باید ترتیبی داده شود تاساعت ازصفر به سمت 30دقیقه وقت رانشان دهد).

(2:4)خطاها و رفتار خلاف روحیه ورزشی که قبل یا همزمان با اعلام پایان وقت، به وقوع می پیوندد، باید جریمه شود (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) حتی اگر به علت همزمانی اعلام پایان وقت و وقوع خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً پرتاب آزاد (به استثنای پرتاب آزاد) یا پرتاب 7 متر اجرا شده و نتیجه بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پایان خواهند داد.

(2:5)در حالی که پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر در حال اجرا بوده یا قبلاً اجرا شده و توپ در فضا می باشد، اگر علامت پایانی وقت، به صدا درآید (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) پرتاب باید تکرار شود. قبل از آنکه داوران، پایان مسابقه را اعلام نمایند باید نتیجه بلاواسطه پرتاب تکرار شده مشخص شود.

(2:6) در هنگام اجرای پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر با شرایط ذکر شده در قانونهای 5ـ2:4 در صورتی که بازیکنان یا مسؤولین تیم، مرتکب تخلف یا رفتار خارج از روحیه ورزشی گردند با جریمه شخصی روبه رو می شوند. به هر حال تخلف، در خلال اجرای چنین پرتابی نمی تواند منجر به یک پرتاب آزاد در جهت مخالف شود.

(2:7)چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد، پایان مسابقه را اعلام کرده است (برای استراحت بین و نیمه و پایان مسابقه) آنها باید بازیکنان را برای ادامه بازی در زمان باقیمانده در زمین نگهدارند. تیمی که در لحظه وقوع زود هنگام بازی، توپ را در اختیار داشته است، در شروع مجدد بازی نیز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جریان بازی خارج شده باشد بازی با پرتابی متناسب با آن، با موفقیت ادامه خواهد یافت. اگر توپ در جریان بازی باشد، بازی با یک پرتاب آزاد متناسب با قانون 4-13 الف، ب ادامه خواهد یافت. اگر نیمه اول (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، نیمه دوم باید به همان میزان، کاهش یابد. اگر نیمه دوم (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، داوران نمی توانند در این وضعیت، تغییری ایجاد نمایند.

 (2:7)داوران تصمیم می گیرند که وقت بازی چه موقع و برای چه مدت متوقف شود (تایم اوت)

در موارد زیر اعلام تایم اوت الزامی است:

الف) هنگام اعلام دو دقیقه تعلیق، دیسکالیفه یا اکسکلود

ب) هنگام اعلام پرتاب 7 متر

ج) هنگام اعلام تایم اوت تیمی

د) هنگام خطای تعویض با ورود بازیکن اضافی به زمین

ه) هنگامی که از سوی وقت نگهدار یا سرپرست فنی سوت زده شود

و) هنگام ضرورت مشورت بین داوران، طبق قانون 8-17

در وضعیتهای مسلم دیگر و متناسب با موقعیت، می توان به صورت عادی نیز تایم اوت اعلام نمود. تخلفات در حال تایم اوت، نتیجه ای مشابه تخلفات در خلال وقت بازی را خواهد داشت.

(2:9) در ارتباط با تایم اوت، داوران به وسیله علامتی به وقت نگهدار اعلام خواهند کرد چه زمانی وقت بازی متوقف و چه زمانی مجدداً شروع شود. توقف وقت بازی به وسیله 3 سوت کوتاه و علامت شماره 16 به وقت نگهدار اطلاع داده خواهد شد. پس از تایم اوت همواره باید شروع مجدد بازی به وسیله سوت اعلام شود.

(2:10)هر تیم، مجاز به استفاده از یک دقیقه تایم اوت تیمی در هر نیمه از وقت معمول بازی می باشد.

قانون (3(: توپ

(3:1)توپ، به شکل کروی و جنس آن از چرم و یا مواد مصنوعی است. سطح توپ نباید براق و لغزنده باشد (3ـ17(

(3:2) اندازه توپ شامل محیط و وزن، در رده های مختلف تیمی به صورت متفاوت به شرح زیر است:

- محیط60ـ58 سانتیمتر و وزن 475ـ425 گرم (اندازه 3 فدراسیون جهانی هندبال) برای مردان و نوجوانان (بالای 16سال)

- محیط 56ـ54 سانتیمتر و وزن 375ـ325 گرم (اندازه2 ونیم فدراسیون جهانی هندبال) برای زنان و دختران جوان (بالای 14 سال) و پسران جوان (16ـ12 سال)

- محیط 52ـ50 سانتیمتر و وزن 330ـ290 گرم (اندازه 1 فدراسیون جهانی هندبال) برای دختران جوان (14ـ8 سال) و پسران جوان (12 ـ8 سال)

 (3:3)در هر بازی، حداقل باید دو توپ در اختیار باشد. در جریان بازی، توپهای ذخیره باید در نزدیکترین محل به میز وقت نگهدار باشد. این توپها باید شرایط مشروحه در قانون 2ـ3:1 را داشته باشند.

(3:4) داوران تصمیم می گیرند چه زمانی از توپ ذخیره استفاده شود. در چنین موقعیتی به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تایم اوت، داوران باید سریعاً توپ ذخیره را وارد بازی نمایند

قانون (4): بازیکنان، ذخیره ها، تجهیزات و وسایل

(4:1)یک تیم، شامل 12 بازیکن می باشد. بیش از 7 بازیکن نمی توانند همزمان در داخل زمین باشند، مابقی بازیکنان، ذخیره می باشند. در خلال بازی، همواره تیم باید یک بازیکن داخل زمین خود را به عنوان دروازه بان معین کرده باشد. بازیکنی که به عنوان دروازه بان تعیین شده است می تواند در هر لحظه از بازی به عنوان بازیکن زمین فعالیت نماید؛ همچنین بازیکنان زمین نیز می توانند در هر لحظه از بازی به عنوان دروازه بان فعالیت نمایند. یک تیم در آغاز مسابقه حداقل باید 5 بازیکن در زمین بازی داشته باشد، تعداد اعضا و تیم می تواند در هر لحظه از بازی و همچنین وقت اضافی به 12 نفر برسد.

چنانچه در طول مسابقه تعداد بازیکنان یک تیم در زمین از 5 نفر کمتر شود، بازی می تواند ادامه پیدا کند. این بر عهده داوران است که اعلام نمایند تحت چه شرایطی و چه زمانی بازی به صورت قطعی خاتمه یابد.

(4:2)در جریان بازی، یک تیم اجازه دارد حداکثر از چهار نفر مسؤول استفاده نماید. این مسؤولین نمی توانند در جریان یک دور مسابقه، تعویض شوند و یکی از این نفرات باید به عنوان (سرپرست مسؤول تیم) تعیین شود. فقط این مسؤول مجاز خواهد بود با وقت نگهدار، منشی و در صورت امکان داوران صحبت نماید.

در جریان بازی، مسؤولین تیم به صورت معمول اجازه ورود به زمین را ندارند؛ تخلف از این قانون به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی جریمه می گردد. مجدداً بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل خواهد بود .

(4:3)بازیکن یا مسئول تیم در صورتی واجد شرایط بازی است که در آغاز مسابقه حاضر بوده و نام او نیز در برگ مسابقه ثبت شده باشد. بازیکنان و مسؤولین تیم که پس از آغاز بازی حضور می یابند، باید برای شرکت در بازی از وقت نگهدار/ منشی اجازه گرفته و نام آنها در برگ مسابقه ثبت شود. اصولاً بازیکن واجد شرایط بازی، در هر لحظه می تواند از طریق منطقه تعویض تیم خودی وارد زمین شود . بازیکنی که واجد شرایط بازی نیست در صورت ورود به زمین بازی باید دیسکالیفه شود. در این شرایط، بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه خواهد یافت .

 (4:4)بازیکنان ذخیره می توانند به صورت مکرر و در هر زمان بدون اطلاع وقت نگهدار/ منشی به زمین بازی وارد شوند، به شرط آنکه بازیکنی که با وی تعویض می شود قبلاً از زمین خارج شده باشد.

بازیکنان همواره باید از منطقه تعویض خودی زمین را ترک یا به آن وارد شوند.در خصوص تعویض دروازه بان هم این شرایط باید رعایت شود.

(4:5)جریمه خطای تعویض، 2 دقیقه تعلیق برای بازیکن متخلف خواهد بود. اگر بیش از یک نفر از یک تیم به صورت همزمان مرتکب خطای تعویض شوند فقط اولین بازیکنی که مرتکب خطا شده است جریمه می شود. بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه پیدا می کند (13:1 الف، ب. همچنین توضیحات پیرامون قوانین شماره 9).

(4:6)چنانچه بازیکنی بدون اینکه تعویضی صورت گیرد به صورت اضافی وارد زمین بازی شود یا اینکه یکی از افراد ذخیره از منطقه تعویض به صورت غیرقانونی در بازی شرکت نماید آن بازیکن باید دو دقیقه تعلیق شود. در این حالت، یک بازیکن دیگر باید زمین را ترک نماید تا در مدت دو دقیقه تیم با نیروی کمتری بازی کند (مسلماً این به غیر از بازیکن اضافی وارد شده است که باید زمین را ترک نماید). چنانچه بازیکنی قبل از پایان دو دقیقه تعلیق خود به زمین وارد شود، باید دو دقیقه دیگر تعلیق شود. این تعلیق، بلافاصله انجام می شود و یک بازیکن دیگر به مدت باقی مانده از دو دقیقه اول باید زمین بازی را ترک نماید. در هر دو حالت فوق، بازی به وسیله پرتاب آزاد برای تیم مقابل ادامه پیدا می کند.

(4:7)همه بازیکنان یک تیم در زمین، باید لباس مشابه و یکنواخت داشته باشند. ترکیب رنگها و طرح لباس دو تیم باید به صورتی باشد که آنها را کاملاً از یکدیگر متمایز نماید. بازیکنی که به عنوان دروازه بان مورد استفاده قرار می گیرد، باید برای لباس خود از رنگهایی استفاده کند که او را از بازیکنان هر دو تیم و همچنین دروازه بان تیم مقابل متمایز نماید.

(4:8)شماره بازیکنان در پشت پیراهن باید حداقل 20 سانتیمتر و در جلو، حداقل 10 سانتیمتر ارتفاع داشته باشد. بازیکنان می توانند از شماره های 1 تا 20 استفاده نمایند. زنگ شماره ها باید از رنگ و طرح پیراهن، کاملاً متمایز باشد. کاپیتان هر تیم باید در قسمت بالای بازو دارای بازوبند باشد. این بازوبند باید تقریباً 4 سانتیمتر پهنا داشته باشد و به رنگی متفاوت از لباس بازیکن باشد.

(4:9)بازیکنان باید از کفش ورزشی استفاده نمایند. پوشیدن و همراه داشتن هر شیئی که برای بازیکنان خطرناک باشد مانند محافظ سر یا صورت، دستبند، ساعت، حلقه، انگشتری، گردن بند یا زنجیر گردن، گوشواره، عینک بدون بند نگهدارنده و یا با قاب سخت و یا هر وسیله خطرناک دیگر ممنوع می باشد.استفاده از هر بند به شرطی که از مواد نرم قابل ارتجاع ساخته شده باشد، مجاز است. بازیکنانی که این شرایط را رعایت نکنند تا زمانی که ایراد را رفع نکرده اند مجاز به شرکت در بازی نیستند.

(4:10)بازیکنانی که خونریزی دارند و یا بدن یا لباس آنها خونی باشد سریعاً و داوطلبانه باید زمین را ترک نمایند (از طریق یک تعویض معمولی)؛ چنین بازیکنانی تا زمانی که خونریزی آنها قطع نشود، زخم آنها پانسمان نشود و بدن و لباس آنها تمیز نشود، نباید به زمین بازی بازگردند. بازیکنی که به توصیه های داوران در ارتباط با موارد یاد شده توجه ننماید، عمل وی به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی تلقی می گردد.

(4:11) درهنگام آسیب دیدگی و در خلال تایم اوت، داوران می توانند به دو نفر که واجد شرایط بازی باشند  برای امداد و کمک به بازیکن مصدوم تیم خود اجازه ورود به زمین دهند .

قانون (5):دروازه بان

دروازه بان، مجاز است که:

(5:1) در محوطه دروازه و در حالت دفاعی، توپ را با هر قسمت از بدن لمس نماید.

(5:2)در داخل محوطه دروازه، همراه با توپ بدون محدودیتهای بازیکنان زمین حرکت نماید؛ با این وجود دروازه بان مجاز نیست در انجام پرتاب دروازه تأخیر نماید.

(5:3)هنگامی که توپ را در اختیار ندارد محوطه دروازه را ترک نماید و در بازی شرکت کند در این حالت دروازه بان مشمول مقررات حاکم بر بازیکنان زمین خواهد بود. هنگامی دروازه بان خارج از محوطه دروازه محسوب می شود که با یک قسمت از بدن زمین بازی را در خارج از خط محوطه دروازه لمس نماید.

(5:4) همراه با توپ از محوطه دروازه خارج شود و در زمین بازی مجدداً با آن بازی کند به شرط آنکه توپ کاملاً در کنترل او نباشد دروازه بان مجاز نمی باشد که:

(5:5)در حالت دفاع بازیکن مهاجم را به خطر اندازد.

(5:6)در حالی که توپ را در اختیار دارد از محوطه دروازه خارج شود (پرتاب آزاد تحت قانون 1ـ13 الف اگر که داوران قبلاً برای اجرای پرتاب دروازه، سوت زده باشند، در غیر این صورت پرتاب دروازه تکرار می گردد).

(5:7)پس از انجام پرتاب دروازه قبل از اینکه سایر بازیکنان، توپ را لمس کنند آن را در زمین بازی مجدداً لمس نماید.

(5:8)در حالی که داخل محوطه دروازه قرار دارد توپی را که روی زمین خارج از محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است لمس نماید .

(5:9) توپی را که روی زمین خارج محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن است به داخل محوطه دروازه حمل کند.

(5:10) همراه با توپ از زمین بازی به محوطه دروازه باز گردد .

(5:11)توپی را که در محوطه دروازه ساکن است یا به سمت زمین بازی در حرکت می باشد با پا یا ساق پایین تر از زانو لمس نماید.

(5:12)در هنگام اجرای پرتاب 7 متر قبل از اینکه توپ از دست پرتاب کننده رها شود، خط محدودیت دروازه بان (خط 4 متر) و یا امتداد آن را از دو طرف قطع نماید.

توضیح: تا زمانی که یک پای دروازه بان در پشت یا روی خط محدودیت (4 متر) قرار دارد، او می تواند پای دیگر و یا هر قسمت از بدن خود را در فضا حرکت داده و از این خط عبور دهد.

قانون (6): محوطه دروازه

(6:1) فقط دروازه بان حق ورود به محوطه دروازه را دارد. ورود به محوطه دروازه که شامل خط منطقه دروازه نیز می باشد، زمانی محرز می شود که بازیکن، این محوطه یا خط آن را با هر قسمت از بدن لمس کند.

(6:2) هنگامی که بازیکن زمین وارد محوطه دروازه شود، تصمیمات زیر اتخاذ می شود:

- پرتاب آزاد هنگامی که بازیکن زمین همراه با توپ وارد محوطه دروازه شود.

- پرتاب آزاد وقتی که بازیکن زمین بدون توپ به محوطه دروازه وارد شود و از این طریق آوانتاژی کسب نماید.

-پرتاب 7 متر هنگامی که بازیکن مدافع وارد محوطه دروازه شود و یک شانس مسلم گل را از بین ببرد.

(6:3) در موارد زیر بازیکن در ورود به منطقه جریمه نمی شود:

- وقتی بازیکن پس از بازی با توپ به محوطه دروازه وارد شود، ولی با این عمل آوانتاژی را از تیم مقابل سلب ننماید.

- وقتی بازیکن بدون توپ وارد محوطه دروازه شود و با این عمل آوانتاژی کسب نکند.

-وقتی بازیکن مدافع، ضمن حرکت دفاعی یا در دنباله آن به محوطه دروازه وارد شود بدون آنکه آوانتاژی را از تیم مقابل، سلب نماید.

(6:4) توپ در محوطه دروازه به دورازه بان تعلق دارد.

بازیکن زمین مجاز نیست توپی را که در محوطه دروازه ساکن یا در حال غلتیدن و یا در اختیار دروازه بان است لمس نماید. با این وجود او می تواند با توپی که در فضای محوطه دروازه است بازی کند به استثنای زمانی که پرتاب دروازه اجرا می شود.

(6:5) دروازه بان باید توپی را که وارد محوطه دروازه می شود به وسیله پرتاب دروازه به بازی برگرداند.

(6:6) بازی باید ادامه پیدا کند (به وسیله پرتاب دروازه طبق قانون 6:5) هرچند بازیکن تیم دفاعی ضمن عمل دفاع، توپ را لمس کرده و این توپ به دروازه بان برسد و یا اینکه در محوطه دروازه متوقف شود.

(6:7) چنانچه بازیکنی توپ را به محوطه دروازه خودی پرتاب نماید به شرح ذیل اتخاذ تصمیم می شود:

الف) گل، در صورتی که توپ وارد دروازه شود.

ب) پرتاب آزاد، چنانچه توپ در محوطه دروازه متوقف شود یا اینکه دروازه بان توپ را لمس کند و توپ وارد دروازه نشود.

ج) پرتاب اوت، اگر توپ از خط بیرونی دروازه خارج شود.

د) بازی ادامه پیدا می کند اگر توپ بدون آنکه به وسیله دروازه بان لمس شود از محوطه دروازه به زمین بازی برگردد.

(6:8) با برگشتن توپ از محوطه دروازه به زمین بازی جریان عادی بازی ادامه می یابد.

قانون (7):بازی با توپ، بازی غیرفعال

ـ در بازی با توپ موارد ذیل، مجاز می باشد:

(7:1) پرتاب کردن، دریافت کردن، متوقف کردن، هُل دادن و یا ضربه زدن به توپ با استفاده از دستها (باز و بسته) بازوها، سر، بالاتنه، رانها و زانوها.

(7:2) نگهداشتن توپ حداکثر برای مدت 3 ثانیه، همچنین اگر توپ روی زمین باشد.

(7:3)برداشتن حداکثر سه گام همراه با توپ

یک گام برداشته شده تلقی می شود، وقتی که:

الف) بازیکن در حالت ایستاده روی دو پا بر روی زمین، توپ را دریافت کند و سپس یک پا را از زمین بردارد و دوباره به زمین بگذارد یا اینکه پا را از یک محل به محل دیگر جا به جا نماید.

ب) فقط یک پای بازیکن با زمین در تماس است و در این حالت، توپ را دریافت می کند و پس از آن پای دیگر خود را بر زمین می گذارد.

ج) بازیکن پس از پرش، فقط با یک پا روی زمین فرود آید. پس از آن روی همان پا لی لی کند یا پای دیگر او با زمین تماس پیدا کند.

د) بازیکن پس از پرش با هر دو پا به صورت همزمان فرود آید و سپس یک پای خود را بلند کرده و مجدداً بر زمین گذارد یا یک پای خود را از محلی به محل دیگر حرکت دهد.

توضیح: اگر یک پا از نقطه ای به نقطه دیگر حرکت داده شود، می توان پای دیگر را تا نزدیک پای اول کشاند (فقط یک گام محسوب می شود).

(7:4)در حالت ایستاده یا دویدن می توان:

الف) توپ را برای یک مرتبه به زمین زد و مجدداً آن را با یک یا هر دو دست گرفت.

ب) توپ را به صورت مکرّر با یک دست به زمین زد (دریبل) یا آن را به صورت مکرّر با یک دست روی زمین غلتاند و سپس با یک یا هر دو دست آن را گرفت و یا از زمین بلند کرد. از لحظه گرفتن و کنترل توپ با یک یا دو دست، باید ظرف مدت 3 ثانیه و حداکثر پس از 3 گام با آن بازی کرد. زمین زدن یا دریبل کردن از زمانی شروع شده محسوب می شود که بازیکن، توپ را با هریک از قسمتهای بدن خود لمس کرده و به زمین می زند. پس از آنکه توپ بادروازه یا بازیکن دیگری تماس پیداکرد بازیکن میتواند مجدداً به آن ضربه بزند یادریبل نماید ویا آنرا بگیرد.

(7:5)توپ را از یک دست به دست دیگر منتقل کرد.

(7:6)در حالت ایستاده روی دو زانو، نشسته یا درازکش با توپ بازی کرد.

ـ در بازی با توپ موارد زیر مجاز نمی باشد:

(7:7)لمس توپ بیش از یک بار مگر در این فاصله توپ با زمین بازیکن دیگر و یا دروازه، تماس پیدا کند.

کورمال کردن توپ، جریمه ندارد.(معنی کورمال کردن این است که بازیکن هنگامی که برای گرفتن یا متوقف کردن توپ تلاش می کند نتوانند آن را به کنترل خود درآورد. اگر توپ قبلاً کنترل شده باشد آنگاه بازیکن پس از دریبل یا ضربه زدن به توپ نمی تواند بیش از یک بار توپ را لمس نماید).

(7:8)لمس کردن توپ با پا و یا هر قسمت، پایین تر از زانو به استثنای وقتی که توپ توسط بازیکن مقابل پرتاب شده باشد.

(7:9)در صورتی که توپ در زمین بازی، به داوران برخورد نماید بازی ادامه خواهد یافت.

بازی غیر فعال

(7:10)نگهداشتن توپ در مالکیت تیم، بدون هیچگونه تلاش آشکار و قابل تشخیص برای حمله یا شوت به طرف دروازه، مُجاز نمی باشد . این عمل به عنوان بازی غیرفعال تلقی شده و با پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را دارد جریمه می شود. پرتاب آزاد از محلی که توپ در هنگام قطع بازی قرار داشته است انجام می شود.

(7:11)هنگامی که احتمال گرایش و تمایل به بازی غیر فعال تشخیص داده شود، علامت هشدار دهنده نشان داده می شود. این هشدار به تیم صاحب توپ این فرصت را می دهد که به منظور اجتناب از، از دست دادن توپ، روش حمله خود راتغییردهد. پس از نشان دادن علامت هشدار دهنده اگر هیچگونه تغییری در روش حمله به وجود نیامد، یا شوت به طرف دروازه انجام نشد،آنگاه یک پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را دراختیار دارد،اعلام می شود.

در موقعیتهای قطعی و مسلم، داوران می توانند بدون هیچگونه علامت هشدار دهنده، یک پرتاب آزاد علیه تیم صاحب توپ اعلام نمایند. به عنوان مثال هنگامی که بازیکن تعمداً از تلاش برای استفاده از یک شانس مسلم گل خودداری می نماید.

قانون (8): خطاها و رفتار خارج از روحیه ورزشی

 (8:1) بازیکن در موارد زیر مُجاز می باشد:

الف) استفاده از دستها و بازوها به منظور سد کردن یا گرفتن توپ

ب) استفاده از دست باز به منظور دور کردن توپ از حریف در هر جهت

ج) استفاده از بدن برای سد کردن حریف حتی هنگامی که بازیکن مقابل، توپ را در مالکیت خود ندارد

د) ایجاد تماس بدنی با حریف از روبه رو به وسیله دستهای خم شده و حفظ این تماس برای کنترل و تعقیب

(8:2) بازیکن در موارد زیر مُجاز نمی باشد:

الف) کشیدن یا ضربه زدن به توپی که در دست بازیکن مقابل است

ب) سد کردن یا هل دادن حریف به وسیله بازوها و دستها یا پاها

ج) بغل کردن، گرفتن، هل دادن، دویدن یا پریدن بر روی حریف

د) به هر شکل، ممانعت یا به خطر انداختن بازیکن مقابل (با توپ یا بدون توپ) تخلف از قوانین است.

(8:3)نقض قانون 8:2 در مواردی که به صورت کلی و یا انحصاری متوجه بازیکن مقابل است نه توپ، به صورت پیش رونده جریمه خواهد شد. جریمه پیش رونده بدین مفهوم است که پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر برای خطاهای خاصی کافی نیست زیرا تخلفات، معمولاً در اثر تلاش برای به دست آوردن توپ، به وقوع می پیوندد.

هرخطایی که مناسب و درخور تعریف جریمه پیش رونده باشد، مستلزم جریمه شخصی است که با اخطار (16:1ب) آغاز شده و روند افزایش و رشد آن جریمه های شدیدتری می باشد (16:3 ب، 16:6 ز). اخطارها و تعلیقهایی که برای دیگر تخلفات، داده می شود نیز باید در جریمه پیش رونده مورد محاسبه قرار گیرد.

(8:4)حالات و بیانات زبانی و فیزیکی که با روحیه ورزشکاری منافات دارد به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی تلقی می شود (به عنوان مثال نگاه کنید به توضیحات پیرامون قوانین شماره 5) این، هم برای بازیکنان و هم برای مسؤولین تیم چه داخل یا خارج از زمین قابل اجرا می باشد (16:1د، 16:3 ج، 16:6 ب، ز،ج).

(8:5)بازیکنی که حرکات خطرناک علیه سلامتی حریف که در حال حمله است انجام دهد، باید دیسکالیفه شود (16:6 ج)، علی الخصوص اگر مرتکب اعمال ذیل شود:

الف) از بغل یا از پشت زدن یا به عقب کشیدن دست پرتاب کننده بازیکنی که در حال پرتاب یا پاس دادن توپ است.

ب) انجام هرگونه عملی که منجر به ضربه زدن به گردن یا سر حریف گردد.

ج) تعمداً ضربه زدن به بازیکن حریف به وسیله پا یا زانو و یا هر طریق دیگری

د) هل دادن بازیکن مقابل که در حال دویدن یا پریدن یا حمله است. در هر جهت در حالی که بازیکن مقابل کنترل خود را از دست دهد این موضوع شامل هنگامی که دروازه بان در ارتباط با ضد حمله حریف، محوطه دروازه را ترک می کند نیز می شود.

ه) زدن توپ به سر بازیکن مدافع در هنگام اجرای پرتاب آزاد که به صورت شوت مستقیم به طرف دروازه است، با فرض آنکه بازیکن مدافع قبلاً در حال حرکت نبوده یا به صورت مشابه زدن توپ به سر دروازه بان در هنگام اجرای پرتاب 7 متر با این فرض که دروازه بان قبلاً در حال حرکت نبوده است.

(8:6)رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین بازی (به عنوان مثال نگاه کنید به توضیحات پیرامون قوانین شماره 6) باید به وسیله دیسکالیفه جریمه شود (16:6 د).

(8:7)بازیکنی که در جریان بازی مرتکب درگیری بدنی شود، باید اکسکلود شود (11ـ16:9). درگیری بدنی خارج از جریان بازی به وسیله دیسکالیفه جریمه می شود (16:6ه،16:13 ب، د). مسؤول تیم که مرتکب درگیری بدنی می شود باید دیسکالیفه گردد (16:6و).

توضیح: درگیری بدنی از لحاظ این قانون به مفهوم برخورد شدید بدنی به صورت تعمدی علیه افراد دیگر می باشد (بازیکن، داور، وقت نگهدار/ منشی، مسؤول تیم، نمایندگان، تماشاگران). به عبارت دیگر آن رفتار یک عکس العمل ساده یا نتیجه یک اشتباه نیست بلکه روشی افراطی می باشد. در این قانون آب دهان انداختن به افراد دیگر معادل درگیری بدنی محسوب می شود.

(8:8) اگر تخلف علیه قانونهای 8:2 به صورت مستقیم یا غیرمستقیم باعث توقف بازی و موجب از بین رفتن یک شانس مسلم گل برای تیم مقابل شود منجر به پرتاب 7 متر برای آن تیم می گردد (14:1) در غیر این صورت این تخلف منجر به یک پرتاب آزاد برای تیم مقابل می شود.

قانون (9): امتیاز گل

(9:1) هنگامی یک گل، به ثمر می رسد که تمام توپ از عرض خط دروازه عبور نماید، مشروط بر آنکه در هنگام پرتاب یا قبل از آن، پرتاب کننده یا دیگر هم تیمیهای او مرتکب تخلف نشده باشند. داور خط دروازه، به وسیله دو سوت کوتاه و علامت ت شماره 12 به ثمر رسیدن گل را مورد تأیید قرار می دهد. علیرغم خطای مدافع، اگر توپ، وارد دروازه شود این گل مورد قبول خواهد بود چنانچه قبل از عبور کامل توپ از خط دروازه، داور یا وقت نگهدار، بازی را متوقف کند گل، مورد پذیرش نخواهد بود. در صورتی که بازیکنی توپ را به دروازه خودی وارد کند یک گل برای تیم مقابل به حساب خواهد آمد به استثنای زمانی که دروازه بان در حال اجرای پرتاب دروازه باشد .

توضیح: اگر شخصی یا چیزی که حضور آن در زمین بازی مجاز نیست (تماشاچیان و غیره) مانع ورود توپ به دروازه گردند و داوران اعتماد داشته باشند که بدون دخالت آن عامل خارجی توپ وارد دروازه می شد، گل را قبول خواهند کرد.

(9:2)گلی که قبلاً مورد قبول واقع شده پس از سوت داور برای اجرای پرتاب شروع، دیگر قابل برگشت و باطل شدن نخواهد بود چنانچه پس از ورود توپ به دروازه، علامت پایان نیمه بازی به صدا درمی آید داوران باید به صورت واضح و روشن نشان دهند که گل مورد قبول بوده ولی به علت پایان وقت پرتاب شروع انجام نخواهد شد.

توضیح: امتیاز گلی که مورد تأیید داوران قرار می گیرد را باید بلافاصله در تابلو امتیازات ثبت نمود.

(9:3)تیمی که نسبت به تیم مقابل، امتیاز گل بیشتری به ثمر رسانده باشد، برنده مسابقه خواهد بود. اگر هر دو تیم به تعداد برابر، گل به ثمر رسانده باشند یا اینکه هیچ گلی به ثمر نرسیده باشد، بازی مساوی خواهد بود.

قانون (10): پرتاب شروع

(10:1) در آغاز بازی، تیمی پرتاب شروع را انجام می دهد که در قرعه کشی آغاز بازی، برنده شده و مالکیت توپ را شروع بازی انتخاب کرده باشد. در این صورت، تیم دیگر می تواند زمین را انتخاب نماید. همچنین اگر تیمی که برنده قرعه کشی شده زمین را انتخاب نماید آنگاه تیم دیگر پرتاب شروع را انجام خواهد داد. تیمها در نیمه دوم بازی، زمین را عوض می نمایند. پرتاب شروع در ابتدای نیمه دوم توسط تیمی انجام می شود که پرتاب شروع آغاز بازی را انجام نداده باشد. در آغاز هر دوره وقت اضافی نیز پرتاب سکه جدیدی انجام می شود و کلیه مقررات فوق الذکر تحت قانون 10:1 در وقت اضافی نیز قابل اجرا می باشد.

(10:2)پس از به ثمر رسیدن هر گل بازی با اجرای پرتاب شروع توسط تیمی که گل خورده است ادامه می یابد.

(10:3)پرتاب شروع از مرکز زمین و در همه جهات، انجام می شود (از نقطه مرکز خط وسط به فاصله 5/1 متر به طرفین) این پرتاب با علامت سوت و حداکثر ظرف 3 ثانیه باید انجام شود (1ـ13الف) بازیکنی که پرتاب شروع را انجام می دهد تا هنگامی که توپ از دستش رها می شود باید یک پای خود را روی خط وسط زمین نگهدارد بازیکنان هم تیمی پرتاب کننده تا قبل از علامت سوت، مجاز نیستند خط وسط را قطع نمایند .

(10:4)بازیکنان باید برای پرتاب شروع در آغاز هر نیمه، در زمین خودشان باشند. با این وجود برای پرتاب شروع بعد از به ثمر رسیدن هر گل، بازیکنان تیم مقابل پرتاب کننده اجازه دارند که در هر دو نیمه زمین حضور داشته باشند. در هر دو حالت فوق، بازیکنان تیم حریف باید حداقل 3 متر با بازیکنی که قصد اجرای پرتاب شروع را دارد فاصله داشته باشند.

قانون (11) : پرتاب اوت

(11:1)پرتاب اوت هنگامی اعلام می شود که تمامی توپ از خطوط کناری، خارج شده یا قبل از عبور از خط بیرونی دروازه توسط بازیکن زمین تیم دفاعی لمس شده باشد.

(10:2)پرتاب اوت از نقطه ای که توپ از خطوط کناری خارج شده یا اگر از خط بیرونی دروازه خارج شده از محل تقاطع این خط با خط کناری و در همان سمت، اجرا می شود.

(10:3)تا زمانی که توپ از دست پرتاب کننده رها نشده است یک پای او باید روی خط کناری قرار داشته باشد. پرتاب کننده نمی تواند توپ را روی زمین بگذارد و خودش آن را بردارد و یا اینکه توپ را به زمین بزند و مجدداً آن را بگیرد.

(10:4)در هنگام اجرای پرتاب اوت، بازیکنان تیم مقابل باید حداقل سه متر با پرتاب کننده فاصله داشته باشند.

در هر حال آنها حق دارند بلاواسطه در جلوی خط محوطه دروازه خود مستقر شوند حتی اگر در این وضعیت فاصله بین آنها و پرتاب کننده از 3 متر هم کمتر شود.

قانون12 : پرتاب دروازه بان

(12:1)پرتاب دروازه اعلام می شود:

هنگامی که دروازه بانان، توپ را در محوطه دروازه، کنترل نماید (6:5) یا هنگامی که توپ از خط بیرونی دروازه خارج شده در حالیکه آخرین بار توسط دروازه بان یا یک بازیکن از تیم مقابل لمس شده باشد. این بدین مفهوم است که در هر دو موقعیت فوق، توپ خارج از بازی تلقی گردیده است و اگر پس از اعلام پرتاب دروازه و قبل از اجرای آن تخلفی از سوی دروازه بان به وقوع بپیوندد، قانون 13:3 قابل اجرا می باشد.

(12:2)پرتاب دروازه بدون سوت داور از محوطه دروازه به سمت زمین بازی انجام می شود (با وجود این نگاه کنید به 15:3 ب) پرتاب دروازه هنگامی اجرا شده تلقی می شود که توپ پرتاب شده توسط دروازه بان از خط منطقه دروازه عبور نماید. بازیکنان تیم دیگر مجاز می باشند که بلاواسطه پشت خط منطقه دروازه قرار گیرند اما تا زمانی که توپ از خط منطقه دروازه عبور نکرده باشد مجاز به لمس آن نیستند.

(12:3) پس از اجرای پرتاب دروازه، دروازه بان نمی تواند مجدداً با توپ، تماس پیدا کند مگر آنکه بازیکن دیگری آن را لمس کرده باشد.

قانون (13) : پرتاب آزاد

اعلام پرتاب آزاد

(13:1)اساساً داوران، بازی را متوقف ساخته و آن را مجدداً با پرتاب آزاد برای تیم حریف شروع خواهند کرد هنگامی که:

الف) تیم صاحب توپ، مرتکب تخلفی شود که باید منجر به سلب مالکیت از آن تیم شود (نگاه کنید به قوانین 3ـ4:2، 6ـ4:5، 11ـ5:6، 6:2 الف ـ ب،6:4، 6:7 ب، 4ـ7:2، 7:10، 8:8، 10:3،11:4، 12:3،8ـ13:7، 7ـ14:4و 5ـ15:2).

ب) تیم مدافع، مرتکب تخلفی شود که تیم صاحب توپ مالکیت توپ را از دست بدهد (نگاه کنید به قوانین 3ـ4:2، 6ـ4:5، 5:5، 6:2 ب، 6:4، 6:7 ب، 7:8 و 8:8).

(13:2) داوران باید در جهت تداوم و استمرار بازی، از قطع کردن پیش از موقع بازی به وسیله اعلام پرتاب آزاد، خودداری نمایند. این بدین مفهوم است که طبق قانون 13:1 الف، اگر پس از خطای تیم حمله، بلافاصله تیم دفاعی مالکیت توپ را به دست آورد، داوران نباید اعلام پرتاب آزاد نمایند. به صورت مشابه طبق قانون 1ـ13 ب، تا زمانی که تیم حمله کننده به سبب خطایی که توسط تیم دفاعی انجام می شود، مالکیت توپ را از دست ندهد یا به حمله خود ادامه بدهد، داوران نباید در بازی دخالت نمایند.

اگر به سبب تخلف از قوانین، یک جریمه شخصی در نظر گرفته شود آنگاه داوران در صورتی که بدین وسیله آوانتاژی را از تیم مقابل خطاکننده سلب ننمایند، می توانند بلافاصله بازی را متوقف نمایند. در غیر این صورت، این جریمه باید تا زمانی که موقعیت مورد نظر خاتمه یابد، به تأخیر افتد. قانون 13:2 در خصوص موارد تخلف علیه قانون 3ـ4:2 یا 6ـ4:5 قابل اعمال نیست و بازی باید بلافاصله متوقف شود که معمولاً به وسیله وقت نگهدار انجام می شود.

(13:3) اگر تخلفی که به صورت معمول منجر به یک پرتاب آزاد تحت قانون 13:1 الف، ب می شود، در شرایطی اتفاق بیفتد که توپ قبلاً از بازی خارج گردیده باشد، آنگاه بازی با پرتابی متناسب با علت توقف بازی، ادامه پیدا می کند.

(13:4)علاوه بر موقعیت اشاره شده در قانون 13:1 الف، ب همچنین پرتاب آزاد به عنوان راهی برای شروع مجدد بازی در موقعیتهای قطعی که بازی متوقف شده ولی هیچگونه تخلفی از قوانین به وقوع نپیوسته است استفاده می شود (به عبارت دیگر وقتی که توپ در بازی است).

الف: اگر یک تیم در هنگام قطع بازی مالکیت توپ را داشته است آن تیم در شروع مجدد نیز صاحب توپ خواهد بود.

ب: اگر هیچ تیمی توپ را در مالکیت خود نداشته است آنگاه تیمی که آخرین بار مالک توپ بوده در شروع مجدد نیز مالک توپ خواهد بود.

ج: هنگامی که بازی به خاطر برخورد توپ با سقف یا تجهیزات بالای زمین متوقف شود، تیمی که آخرین بار توپ را لمس نکرده است، مالکیت توپ را به دست خواهد آورد. قانون آوانتاژ که در قانون 2ـ13 ذکر گردیده در موقعیت ذکر شده در قانون 4ـ13 قابل اعمال نمی باشد.

(13:5)اگر علیه تیمی که مالکیت توپ را در هنگام سوت داور در اختیار دارد یک پرتاب آزاد اعلام شود، آنگاه بازیکنی که در آن لحظه توپ را در اختیار دارد باید بلافاصله آن را رها کند یا در همان محلی که قرار دارد روی زمین بگذارد (16:3 ه).

(13:6)پرتاب آزاد به صورت معمول بدون سوت داور (علیرغم این نگاه کنید به 15:3 ب) و اساساً از محلی که خطا اتفاق افتاده است، انجام می شود. موارد ذیل از این قاعده مستثنی می باشند:

در موقعیت تشریح شده در قانون 13:4 الف، ب پرتاب آزاد پس از سوت داور و اصولاً از محلی که توپ در هنگام قطع بازی قرار داشته باشد، انجام می شود. در موقعیت 13:4ج، پرتاب آزاد همچنان پس از سوت داور و اصولاً از مکانی زیر محل برخورد توپ با سقف یا تجهیزات، انجام می شود. اگر داور یا نماینده فنی (فدراسیون جهانی هندبال و یا فدراسیون قاره ای، ملی) بازی را به علت تخلف بازیکن یا مسؤول تیم دفاعی متوقف کردند و آن منجر به یک تذکر شفاهی و یا جریمه شخصی گردید، آنگاه پرتاب آزاد از محلی که توپ در هنگام قطع شدن بازی قرار داشته است اجرا می شود، به شرط آنکه این محل، موقعیت مناسب تری نسبت به محل وقوع خطا داشته باشد و به همین ترتیب، پاراگراف قبلی قابل اجرا خواهد بود در صورتی که وقت نگهدار بازی را به خاطر خطای تعویض یا ورود غیرقانونی تحت قوانین 3ـ4:2 یا 6ـ4:5 متوقف سازد.

طبق موارد ذکر شده در قانون 7:10 پرتاب آزاد که به علت بازی غیر فعال اعلام می شود باید از محلی که توپ در هنگام قطع بازی قرار داشته است، اجرا شود. علیرغم قاعده کلی و زیربنایی و روش قید شده در پاراگرافهای قبلی، پرتاب آزاد هرگز نمی تواند در داخل منطقه دروازه خود یا داخل محوطه پرتاب آزاد تیم مقابل اجرا شود. در هر موقعیتی از مکانهای شرح داده شده در یکی از پاراگرافها شامل یکی از دو محوطه مذکور، محل اجرای پرتاب باید به نزدیکترین نقطه در بیرون آن محوطه خاص منتقل شود.

توضیح:

اگر وضعیت صحیح برای پرتاب آزاد از محل محوطه خط پرتاب آزاد تیم دفاعی باشد، آنگاه لازم است که پرتاب از محل دقیق خود انجام شود. به هر حال هرچه از خط پرتاب آزاد تیم مدافع دورتر شویم، اجازه داده می شود که پرتاب آزاد با فاصله بیشتری نسبت به محل وقوع خطا انجام شود. این فاصله به تدریج بیشتر می شود تا حداکثر 3 متر که در موقعیت انجام پرتاب آزاد از پشت محوطه دروازه خودی، قابل اجرا می باشد. این فاصله شرح داده شده، در موارد تخلف علیه قانون 13:5ه، اگر همراه با جریمه متناسب با قانون 16:3 باشد، به کار نمی رود. در چنین مواردی، پرتاب همواره باید از محل دقیق خود انجام شود.

(13:7) بازیکنان تیم مهاجم قبل از اجرای پرتاب آزاد، نباید خط پرتاب آزاد تیم مقابل را لمس یا قطع نمایند (15:1). داوران باید موقعیت بازیکنان مهاجم را که در حین اجرای پرتاب آزاد بین خط پرتاب آزاد و خط محوطه دروازه قرار دارند تصحیح نمایند، به شرطی که این وضعیت ناصحیح در بازی مؤثر باشد (15:1). پس از آن پرتاب آزاد باید با علامت سوت اجرا شود (15:3ب).

در مواردی که اجرای پرتاب آزاد با سوت همراه باشد، اگر بازیکنان تیم مهاجم از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده خط پرتاب آزاد را لمس یا قطع نمایند آنگاه یک پرتاب آزاد برای تیم مدافع اعلام می شود (13:1 الف).

(13:8)در هنگام اجرای پرتاب آزاد، بازیکنان تیم مقابل باید حداقل 3 متر از پرتاب کننده فاصله داشته باشند با این وجود، در صورتی که پرتاب آزاد از پشت خط پرتاب آزاد انجام شود، بازیکنان مدافع می توانند بلاواسطه در جلوی خط محوطه دروازه خود مستقر شوند.

قانون (14) : پرتاب 7 متر

 (14:1) یک پرتاب 7 متر اعلام می شود برای:

الف: از بین بردن یک فرصت مسلم گل در هر قسمت زمین توسط بازیکن یا مسؤول تیم مقابل؛

ب: سوت نابهنگام در موقعیت یک شانس مسلم گل؛

ج: یک شانس مسلم گل به وسیله دخالت فردی که اجازه شرکت در بازی را ندارد از بین برود (به استثنای زمانی که قانون 9 قابل اجرا می باشد).

(14:2) اگر علیرغم تخلف قید شده در قانون 14:1 الف، بازیکن مهاجم کنترل توپ و بدن خود را حفظ کرد نباید پرتاب 7 متر اعلام شود حتی اگر پس از آن بازیکن مذکور فرصت مسلم را از دست بدهد. هنگامی که امکان اعلام یک 7 متر وجود دارد داوران همواره باید از دخالت، خودداری نمایند تا زمانی که اگر اعلام 7 متر به درستی، قانونی و لازم باشد بتوانند یک رأی صحیح اتخاذ نمایند. اگر بازیکن مهاجم علیرغم مداخله غیرقانونی مدافع از یک امتیاز گل سود برد، بدیهی است که دلیلی برای واگذاری یک پرتاب 7 متر وجود ندارد، برعکس اگر معلوم شد که آن بازیکن در اثر تخلف، واقعاً کنترل توپ یا بدن خود را از دست داده و بدین علت آن شانس مسلم از بین رفته است آنگاه پرتاب 7 متر باید داده شود.

(14:3) هنگامی که یک پرتاب 7 متر اعلام می شود داوران باید تایم اوت اعلام نمایند.

 (14:4) پرتاب 7 متر به صورت شوت به طرف دروازه و ظرف 3 ثانیه پس از سوت داور زمین باید اجرا شود.

(14:5) بازیکنی که پرتاب 7 متر را اجرا می کند تا قبل از رها شدن توپ از دستش نباید خط 7 متر را لمس یا قطع نماید.

(14:6) پس از اجرای پرتاب 7 متر تا قبل از تماس توپ با حریف یا دروازه، پرتاب کننده یا هم تیمی های او نمی توانند مجدداً با توپ بازی کنند.

(14:7) هنگامی که یک پرتاب 7 متر در حال اجرا می باشد، تا قبل از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده بازیکنان هم تیمی پرتاب کننده باید بیرون خط پرتاب آزاد باشند. در صورت تخلف از این امر، یک پرتاب آزاد علیه تیمی که در حال اجرای پرتاب 7 متر است اعلام می شود.

(14:8) هنگامی که یک پرتاب 7 متر در حال اجرا می باشد و تا قبل از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده، بازیکن تیم مقابل باید بیرون خط پرتاب آزاد بوده و حداقل 3 متر با خط 7 متر فاصله داشته باشد. در صورت تخلف از این امر، چنانچه توپ منجر به گل نشود، پرتاب تکرار خواهد شد.

(14:9) در صورتی که قبل از رها شدن توپ از دست پرتاب کننده، دروازه بان خط محدودیت خود (به عبارت دیگر خط 4 متر) را قطع نماید چنانچه توپ گل نشود، پرتاب 7 متر تکرار خواهد شد.

(14:10) هنگامی که پرتاب کننده همراه با توپ در وضعیت صحیح جهت اجرای پرتاب 7 متر مستقر می باشد، دروازه بان مجاز به تعویض، نمی باشد. هرگونه تلاش جهت انجام تعویض در این موقعیت به عنوان عمل خارج از روحیه ورزشی جریمه خواهد شد (16:3، 16:1، 8:4).

قانون (15): اجرای پرتابها(پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان، پرتاب آزاد، پرتاب 7 متر و پرتاب شروع)

(15:1) قبل از اجرای پرتاب، توپ باید در دست پرتاب کننده باشد. کلیه بازیکنان، باید در وضعیت مقرر برای پرتاب مورد نظر قرار گیرند. بازیکنان، باید تا زمانی که توپ از دست پرتاب کننده رها شود، در وضعیت صحیح باقی بمانند، به استثنای موارد ذکر شده در پاراگراف دوم قانون 10:3 وضعیت نادرست اولیه باید اصلاح شود (با وجود این نگاه کنید به پاراگراف دوم قانون 13:8 و 15:7).

(15:2)به استثنای موارد پرتاب دروازه بان در هنگام اجرای یک پرتاب، پرتاب کننده باید قسمتی ازیک پای خود را درتماس دایم با زمین داشته باشد (1ـ13الف) پای دیگر را می توان به صورت مکرر بلند کرد و به زمین گذاشت.

(15:3)  داوران باید در موارد ذیل برای شروع مجدد بازی سوت بزنند:

الف) همواره برای پرتاب شروع (10:3) یا پرتاب 7 متر (14:4)

ب) در موارد پرتاب اوت، پرتاب دروازه بان یا پرتاب آزاد ذیل:

ـ برای شروع مجدد پس از تایم اوت

ـ برای شروع به وسیله پرتاب آزاد تحت قانون (13:4)

ـ هنگامی که در اجرای پرتاب، تأخیر شود؛

ـ پس از اصلاح وضعیت بازیکن؛

ـ پس از تذکر شفاهی یا اخطار؛

ـ پس از علامت سوت، پرتاب کننده باید ظرف 3 ثانیه پرتاب را انجام دهد (1ـ13الف).

(15:4) پرتاب، هنگامی انجام شده تلقی می گردد که توپ از دست پرتاب کننده رها شود. با وجود این نگاه کنید به قانون 12:2. هنگام اجرای پرتاب، توپ را نمی توان دست به دست کرد یا توسط یک بازیکن هم تیمی لمس شود.

(15:5) تا قبل از تماس توپ با بازیکن دیگری یا دروازه، پرتاب کننده نباید مجدداً توپ را لمس نماید.

(15:6) همه پرتابها می توانند منجر به یک گل شوند (به استثنای پرتاب دروازه بان هنگامی که توپ به داخل دروازه خودی می رود) (12:2).

(15:7) وضعیت ناصحیح بازیکنان دفاعی در هنگام اجرای پرتاب شروع، پرتاب اوت یا پرتاب آزاد اگر که آوانتاژ را از بازیکنان مهاجمی که می خواهند سریعاً پرتاب را انجام دهند سلب نکنند نباید توسط داوران اصلاح شود. در صورت سلب آوانتاژ، این وضعیت باید اصلاح شود (15:3ب).

چنانچه علیرغم وضعیت ناصحیح بازیکنان دفاعی حق خواهند داشت به صورت کامل در بازی مداخله نمایند بازیکنی که با نزدیک شدن و یا انجام سایر خطاها، پرتاب بازیکنان تیم مقابل را به تعویق اندازد یا در آن دخالت کند باید اخطار بگیرد و در صورت تکرار او باید تعلیق شود (16:1ج، 16:3و).

قانون (16) :جرائم  و اخطار

(16:1) می توان یک اخطار داد برای:

الف: در خطاها و تخلفات مشابه علیه حریف (5:5، 8:2) به شرطی که در رده خطاهای پیش رونده تحت قانون (8:3) نباشد، باید یک اخطار داد برای:

ب: هر نوع خطایی که باید به صورت پیش رونده جریمه شود (8:3).

ج: تخلف هنگامی که بازیکنان مقابل در حال اجرای یک پرتاب رسمی هستند.

د: رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم (8:4).

توضیح: به یک بازیکن بیش از یک اخطار و به یک تیم بیش از 3 اخطار نمی توان داد. بازیکنی که دو دقیقه تعلیق شده است نمی تواند اخطار بگیرد، مجموعاً بیش از یک اخطار نمی توان به مسؤولین یک تیم داد.

(16:2) داور باید به وسیله بالا آوردن کارت زرد، اخطار را به بازیکن متخلف یا مسؤول و وقت نگهدار/ منشی اعلام نماید (علامت دست شماره 13). «کارت زرد» باید دارای ابعاد 9712 سانتیمتر باشد.

 (16:3)  یک تعلیق (2 دقیقه) باید داده شود:

الف) برای خطای تعویض یا ورود غیرقانونی به زمین (6ـ4:5)

ب) برای تکرار خطاهایی که نوعاً باید به صورت پیش رونده جریمه شوند (8:3)

ج) برای تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن داخل یا خارج از زمین بازی (8:4).

د) برای دومین مورد رفتار خارج از روحیه ورزشی توسط هر یک از مسؤولین یک تیم در حالی که آنها قبلاً یک اخطار تحت قانون 16:1 دریافت نموده اند (8:4).

ه) برای خودداری از انداختن یا گذاردن توپ روی زمین، هنگامی که یک پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را دارد اعلام می شود (13:5).

و) برای تکرار خطا هنگامی که بازیکنان تیم مقابل در حال اجرای یک پرتاب رسمی هستند (15:7).

ز) پس از دیسکالیفه یک بازیکن یا مسؤول در خلال وقت بازی.

ج) برای رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن پس از دریافت دو دقیقه تعلیق و قبل از شروع مجدد بازی (16:22).

توضیح:

علیرغم موارد شرح داده شده در ب، ج، د، که تعلیق عموماً جهت موارد تکرار خطا یا رفتار خارج از روحیه ورزشی در نظر گرفته می شود، در صورت انجام یک تخلف خاص، داوران می توانند بلافاصله یک تعلیق اعلام نمایند حتی اگر بازیکن قبلاً اخطار نگرفته باشد و مجموع اخطارهای آن تیم نیز به 3 نرسیده باشد. به صورت مشابه، مسؤول تیم نیز می تواند تعلیق شود حتی اگر مسؤولین آن تیم قبلاً اخطار نگرفته باشند. هنگامی که بر طبق قانون 16:3 ب علیه مسؤول تیم، دو دقیقه تعلیق اعلام می شود، آن مسؤول مجاز خواهد بود در محوطه تعویض باقی بماند و به وظایف خود عمل نماید، با این وجود نیروی آن تیم در زمین به مدت دو دقیقه کاهش می یابد.

(16:4)  داور باید پس از اعلام تایم اوت، تعلیق را به صورت واضح و آشکار به بازیکن متخلف و وقت نگهدار/ منشی به وسیله علامت دست استاندارد، بلند کردن دست و نشان دادن دو انگشت باز شده اعلام نماید.

(16:5) تعلیق همواره برای مدت دو دقیقه از وقت بازی است. سومین تعلیق یک بازیکن همواره منجر به دیسکالیفه وی می شود (16:6ز).

بازیکن تعلیقی در مدت تعلیق خود حق شرکت در بازی را ندارد و تیم او نیز نمی تواند در این مدت، از بازیکن دیگری در زمین به جای وی استفاده نماید. زمان تعلیق از لحظه سوت داور برای شروع مجدد بازی آغاز می شود. اگر دو دقیقه تعلیق در پایان نیمه اول تکمیل نشود، ادامه آن در نیمه دوم منظور می شود. به همین ترتیب از وقت عادی به وقت اضافی در خلال وقت اضافی نیز قابل اجرا می باشد.

 (16:6) یک دیسکالیفه باید داده شود:

الف) اگر بازیکنی که واجد شرایط بازی نیست وارد زمین شود (4:3).

ب) برای سومین مورد (یا ادامه آن، رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله یک نفر از مسؤولین) یک تیم در حالی که یکی از آنها قبلاً تحت 16:3د، یک تعلیق دو دقیقه ای گرفته باشد.

ج) برای خطاهایی که سلامتی حریف را به خطر می اندازد (8:5).

د) برای رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین بازی

ه) برای حمله و تهاجم بدنی بازیکن خارج از وقت بازی (قبل از شروع بازی یا در خلال وقت استراحت بین دو نیمه) (8:7، 16:13 ب و د).

و) برای حمله و تهاجم بدنی به وسیله مسؤول تیم

ز) به علت سومین تعلیق یک بازیکن زمین

چ) برای تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم در خلال وقت استراحت بین دو نیمه (16:3د).

(16:7) پس از اعلام تایم اوت، داوران باید واضح و روشن با بالا بردن کارت قرمز، دیسکالیته را به بازیکن متخلف یا مسؤول و وقت نگهدار/ منشی اعلام نمایند.

(16:7) دیسکالیفه بازیکن یا مربی تیم، همواره برای بقیه مدت بازی است. بازیکن یا مسؤول باید فوراً زمین بازی و محوطه تعویض را ترک نماید. بازیکن یا مسؤول، پس از ترک محوطه به هر شکل اجازه ارتباط با تیم را ندارد.

دیسکالیفه بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین در خلال وقت بازی همواره با دو دقیقه تعلیق، برای آن تیم همراه خواهد بود. این بدین مفهوم است که توانایی و قدرت آن تیم در زمین به اندازه یک نفر کاهش می یابد (16:3ز). این کاهش در زمین می تواند برای چهار دقیقه باشد. چنانچه بازیکن بر طبق شرایطی که در قانون 16:12 اشاره شده دیسکالیفه شود، دیسکالیفه تعداد بازیکنان یا مسؤولین حاضر تیم را کاهش می دهد (به استثنای 16:3ب). به هر حال آن تیم مجاز خواهد بود در پایان دو دقیقه تعلیق، تعداد بازیکنان داخل زمین خود را مجدداً افزایش دهد.

دیسکالیفه اصولاً فقط برای مدت باقیمانده از همان بازی و طبق نظر داوران که بر پایه مشاهده حقایق اتخاذ شده، اعلام می شود.

دیسکالیفه عواقب دیگری پس از آن بازی نخواهد داشت، به استثنای مواردی که دیسکالیفه به علت تهاجم و درگیری بدنی اعلام شده (16:6ه، و) یا به هنگام رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم (16:6د) که مشمول رده الف یا، د، توضیحات پیرامون قوانین شماره 6 باشد. این قبیل دیسکالیفه ها باید در برگه مسابقه گزارش شوند (17:11).

 (16:8) یک اکسکلود باید داده شود:

هنگامی که بازیکن در خلال وقت بازی (نگاه کنید به پاراگراف اول قانون 16:13 و قانون 2:6) داخل یا خارج از زمین بازی مرتکب تهاجم و درگیری بدنی شود (مشخص شده در قانون 8:7).

(16:9) داوران پس از اعلام تایم اوت باید به صورت واضح و آشکار به وسیله علامت دست استاندارد، اکسکلود را به بازیکن مختلف و وقت نگهدار/ منشی، نشان دهند (داور، دستها را بالا برده و به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه می دارد).

(16:10) اکسکلود همواره برای تمامی وقت باقیمانده بازی بوده و آن تیم باید با یک بازیکن کمتر در زمین، بازی را ادامه دهد. بازیکن اسکلود شده نمی تواند تعویض شود و بلافاصله باید زمین بازی و محوطه تعویض را ترک نماید. بازیکن پس از ترک محل، مُجاز نیست به هر شکل با تیم ارتباط داشته باشد. اکسکلود باید توسط داوران در برگه مسابقه برای مرجع ذیصلاح گزارش شود.

بیش از یک تخلف، در یک موقعیت خاص

(16:11) اگر بازیکن یا مسؤول تیم، مرتکب بیش از یک تخلف به صورت همزمان یا سلسله وار شدند قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود و این تخلفات، احکام جریمه متفاوتی داشته باشند، آنگاه فقط یکی از شدیدترین جریمه ها را باید اعلام نمود، این همواره در شرایطی است که یکی از موارد تخلف، تهاجم و درگیری بدنی باشد. علیرغم این، در موارد استثنا شده ذیل، تیم باید به مدت چهار دقیقه با نیروی کمتری در زمین بازی کند.

الف) اگر بازیکنی که قبلاً تعلیق گرفته است، قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود، مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن بار دیگر دو دقیقه تعلیق می شود (16:3ح) (اگر تعلیق اضافه شده سومین آن باشد آنگاه بازیکن دیسکالیفه می گردد).

ب) اگر بازیکنی که قبلاً دیسکالیفه شده است (مستقیم یا به علت سومین تعلیق) قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود آنگاه به تیم، یک جریمه اضافه تعلیق می گیرد، در این شرایط این کاهش برای مدت چهار دقیقه خواهد بود.

ج) اگر بازیکنی که قبلاً دو دقیقه تعلیق گرفته است، قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن علاوه بر آن دیسکالیفه می شود (16:6د) این جریمه های ترکیبی منجر به چهار دقیقه کاهش می شود (پاراگراف دوم16:8).

د) اگر بازیکنی که قبلاً دیسکالیفه شده است (مستقیم یا به علت سومین تعلیق) قبل از آنکه بازی، مجدداً شروع شود مرتکب رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه به تیم، یک جریمه اضافی تعلق می گیرد؛ در این شرایط این کاهش به مدت چهار دقیقه خواهد بود.

تخلفات خارج از وقت بازی

(16:12) موقعیتهای شرح داده شده در قوانین 16:1، 16:3، 16:6، 16:9 عموماً تخلفات در خلال وقت بازی را شامل می شود. منظور از این قوانین، وقت بازی به علاوه وقت اضافی و تایم اوت بوده ولی استراحت بین دو نیمه نمی باشد. رفتار خارج از روحیه ورزشی، رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا تهاجم یا درگیری بدنی که توسط بازیکن یا مسؤول تیم در محوطه بازی و خارج از وقت بازی روی می دهد، باید به شرح ذیل جریمه شود:

قبل از مسابقه

الف) در مورد رفتار خارج از روحیه ورزشی یک اخطار باید داده شود (16:1د).

ب) در موارد رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا تهاجم یا درگیری بدنی (16:6د، و) یک دیسکالیفه باید داده شود اما تیم اجازه دارد بازی را با 12 بازیکن و 4 مسؤول شروع نماید.

در خلال وقت استراحت

ج ) در موارد رفتار خارج از روحیه ورزشی باید یک اخطار داده شود (16:1د).

د) در صورت تکرار یا رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی یا در موارد تهاجم و درگیری بدنی (16:6ب، د و ج) باید یک دیسکالیفه داده شود. در موارد تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی، مقررات تعیین شده علاوه بر قانونهای (16:3ج، د) است که در خلال وقت بازی نیز قابل اجرا می باشد. پس از دیسکالیفه در خلال وقت استراحت، تیم می تواند بازی را با تعداد بازیکنی برابر تعداد نفرات بلافاصله قبل از وقت استراحت ادامه دهد.

بعد از پایان مسابقه، پنج گزارش نوشته می شود.

قانون (17): داوران

(17:1) دو داور، با اختیارات مساوی، مسؤولیت برگزاری هر مسابقه را بر عهده دارند. این داوران را یک نفر وقت نگهدار و یک نفر منشی، همراهی می کنند.

(17:2) داوران رفتار و حرکات بازیکنان را از لحظه ورود به محل مسابقه تا زمانی که آن را ترک می کنند، تحت نظارت و کنترل قرار می دهند.

(17:3) داوران، مسؤولیت دارند قبل از شروع بازی، زمین بازی، دروازه ها و توپها را مورد بازرسی و کنترل قرار دهند. آنها تصمیم می گیرند کدام توپ مورد استفاده قرار گیرد (قانون1، 3:1). داوران همچنین حضور دو تیم را با لباس متحدالشکل و مناسب مورد کنترل و تأیید قرار می دهند. آنها جدول مسابقه و وسایل بازیکنان را کنترل می نمایند. آنها از تعداد مجاز بازیکنان و مسؤولین حاضر در محوطه تعویض، اطمینان حاصل کرده و همچنین هویت و حضور سرپرست مسؤول هر یک از تیمها را کنترل و تأیید می نمایند. هرگونه موارد اختلاف باید اصلاح شود (2ـ4:1، 9ـ4:7).

(17:4) پرتاب سکه را یکی از داوران در حضور داور دیگر و کاپیتانهای هر دو تیم انجام می دهد (1ـ10).

(17:5)  در شروع مسابقه یکی از داوران با استقرار در پشت تیمی که پرتاب شروع را انجام می دهد در موقعیت داور زمین، قرار می گیرد. داور زمین با سوتی که برای پرتاب شروع، به صدا در می آورد بازی را آغاز می کند (10:3)، در ادامه وقتی که تیم دیگر مالکیت توپ را به دست آورد این داور در موقعیت داور خط بیرونی دروازه تیمی که اینک مدافع شده است قرار می گیرد. داور دیگر که در شروع بازی به عنوان داور خط دروازه در موقعیت خط بیرونی دروازه تیم مدافع قرار گرفته وقتی که این تیم مالکیت توپ را به دست آورد، وی به داور زمین تبدیل می شود. در خلال مسابقه داوران باید به تناوب، جای خود را در زمین عوض نمایند.

(17:6) اصولاً مسابقه باید با همان داورانی که شروع شده به پایان برسد و داوران، مسؤولیت دارند مراقبت نمایند که بازی بر طبق قوانین، انجام گردد و باید هرگونه تخلف را جریمه نمایند (با وجود این نگاه کنید به 13:2، 14:2).

در صورتی که یکی از داوران نتواند تا پایان مسابقه به کار خود ادامه دهد، داور دیگر به تنهایی بازی را ادامه خواهد داد. (برای مسابقات فدراسیون جهانی هندبال و قاره ای این موقعیت متناسب با مقررات خاص همان مسابقات انجام می شود).

(17:7) اگر هر دو داور برای اعلام خطایی سوت بزنند و هر دو درخصوص تیمی که باید جریمه شود هم نظر باشند ولی عقاید متفاوتی در خصوص شدت جریمه داشته باشند، آنگاه جریمه شدیدتر اجرا خواهد شد.

(17:8) اگر هر دو داور برای اعلام خطا سوت بزنند یا توپ از زمین خارج شود و دو داور نظریات متفاوتی در خصوص تیم صاحب توپ داشته باشند آنگاه یک تصمیم مشترک که داوران پس از مشورت با یکدیگر به دست می آورند، قابل اجرا می باشد. اگر داوران موفق به اتخاذ یک تصمیم مشترک نشوند آنگاه نظر داور زمین قابل اجرا می باشد. در این شرایط، تایم اوت الزامی می باشد. پس از مشورت داوران با یکدیگر، آنها با علامت دست واضح و روشن و با سوت بازی را مجدداً شروع خواهند کرد (8:2 و 15:3ب).

(17:9) هر دو داور برای کنترل و حفظ نتایج، مسؤولیت دارند. آنها همچنین موارد اخطار، تعلیق، دیسکالیفه و کسکلود را ثبت می نمایند.

(17:10) هر دو داور مسؤولند که وقت بازی را کنترل نمایند. در صورت بروز هرگونه تردید در این باره، داوران به یک تصمیم مشترک می رسند (نگاه کنید به قانون 2:3).

(17:11)  داوران، مسؤولیت دارند در پایان بازی کنترل نمایند که برگ ثبت مسابقه، صحیح تنظیم شده باشد. اکسکلودها (16:11) و دیسکالیفه های از نوع موارد اشاره شده در پاراگراف چهارم قانون 16:8 باید در برگه مسابقه توضیح داده شوند.

(17:12) تصمیمات داوران که بر اساس مشاهده حقایق، اتخاذ می شود، جنبه نهایی دارد. فقط علیه تصمیماتی که با قوانین، انطباق ندارد می توان درخواست رسیدگی نمود. در طول مسابقه فقط سرپرست مسؤول تیم مربوطه می تواند داوران را مورد خطاب قرار دهد.

(17:13)  داوران حق دارند مسابقه را به صورت دایم یا موقت معلق کنند. قبل از تصمیم به تعلیق دایم بازی، باید برای ادامه آن همه گونه تلاش به عمل آید.

(17:14) برای داوران در درجه اول لباس مشکی در نظر گرفته شده است.

قانون (18) : وقت نگهدار / منشی

(18:1) اساساً مسؤولیت اصلی وقت نگهدار برای وقت بازی، تایم اوت ها و زمان تعلیق بازیکنان تعلیقی می باشد. به صورت مشابه، مسؤولیت اصلی منشی برای فهرست اسامی تیم، جدول مسابقه، ورود بازیکنانی که پس از شروع بازی رسیده اند و ورود بازیکنانی که واجد شرایط بازی نیستند می باشد. دیگر وظایف، همانند کنترل تعداد بازیکنان و مسؤولین تیم در محوطه تعویض و خروج و ورود بازیکنان به عنوان مسؤولیت مشترک، تلقی می شود. به طور کلی فقط وقت نگهدار در صورت لزوم می تواند بازی را قطع نماید.

(18:2)اگر استفاده از ساعت تابلوی عمومی، امکان پذیر نباشد، آنگاه وقت نگهدار باید به صورت مرتب علی الخصوص در هنگام تایم اوت سرپرست مسؤول هر تیم را از وقتِ گذشته و وقتِ باقیمانده آگاه سازد. اگر استفاده از ساعت تابلوی عمومی مجهز به علامت پایان اتوماتیک امکان پذیر نباشد، وقت نگهدار، مسؤولیت اعلام علامت نهایی را در پایان نیمه اول و پایان بازی بر عهده دارد (قانون2:3). اگر تابلوی عمومی، قابلیت نشان دادن وقت تعلیق را نداشته باشد، (در مسابقات رسمی فدراسیون جهانی هندبال حداقل 3 مورد برای هر تیم) وقت نگهدار باید به وسیله کارت زمان، خاتمه هر تعلیق به انضمام شماره پیراهن بازیکن را بر روی میز نشان دهد.

علایم دست فدراسیون جهانی هندبال

هنگامی که یک پرتاب آزاد یا پرتاب اوت اعلام می شود، داوران باید بلافاصله جهتِ پرتاب را با استفاده از علایم 7 یا 9 نشان دهند. پس از آن، در صورت لزوم، جهت آگاهی افرادی که جریمه می شوند باید علایم دست مقتضی و مناسب اعلام شود.

اگر به نظر بیاید که بیان دلیل اعلام پرتاب آزاد یا پرتاب 7 متر مفید و سودمند می باشد، آنگاه یکی از علایم مربوط 6، 1، 11 برای آگاهی نشان داده می شود.

لیست علایم دست:

1-ورود به منطقه دروازه

2- دریبل غیر قانونی

3- گامهای اضافی یا نگهداشتن توپ بیش از سه ثانیه

4- بغل کردن، گرفتن، هل دادن

5- ضربه زدن

6- خطای حمله

7- پرتاب اوت ـ جهت

8- پرتاب دروازه بان

9- پرتاب آزاد ـ جهت

10- رعایت فاصله سه متر

11- بازی غیر فعال

12- گل

13- اخطار (زرد) دیسکالیفه (قرمز)

14- تعلیق (دو دقیقه)

15- اکسکلود

16- تایم اوت

17- اجازه برای دو نفر (که واجد شرایط بازی می باشند) برای ورود به زمین در خلال تایم اوت

18- علامت تذکر برای بازی غیر فعال